emine bulut

bu ülkedeki kadın cinayetleri listesine eklenen yeni bir kadından başka bir şey değil. o kadar normalleşti artık. sırada kim var bilmiyorum. ben mi? annem mi? yoksa kız kardeşim mi? yoksa başka bir kadın mı? acaba bugün bir kadının başına bir şey geldi mi diye meraklanmak nasıl normalleşebiliyor? ama bu kadınların ahı, buna sebep olanların, o şerefsiz heriflerin, adaleti sağlayamayanların üstünde olur inşallah. yattığınız yerde, mezarınızda inim inim inlersiniz inşallah

orada ilk yardım yapmayı bilen biri olsaydı kadın belki de kurtulabilirdi. ama o çocuğun psikolojisini tüm ülke toplansak düzeltemeyiz bir daha. işte bazı şeyler düzeltilemiyor, önceden önlem almak gerekiyor. annesinin ölümünü gördü çocuk. geri getirebilir misiniz annesini, çocuğun hafızasını silebilir misiniz? ne yapabiliriz bundan sonra? bu ülkedeki her insan bu durumdan suçluluk duygusu hissetmeli. en azından ilk yardım öğrenmeliyim. hükümet, kadına şiddet konusuna daha hassas yaklaşmalı. ulan yetkili kişiler. hiç mi üzülmüyorsunuz. "ne yapmalı" diye hiç mi düşünmüyorsunuz. makamınız mevkiniz var. eliniz kolunuz uzun. bi düşünün lan. bir şey yapın taş kalpli insanlarsınız bunun başka bir açıklaması olamaz. ülkenin en önemli meselesi lan bu. ahlaksız vatandaşlar yetişiyor bir şey yap önle bunu koskoca hükümetsin. anca üzül, kına, kadının cenaze namazını kıl. sonra tamam. bitti mi işin? en azından suçluluk duy. benim yüzümden oldu de. evet senin yüzünden oldu. o kadın belki önceden polise gitti kocam beni rahatsız ediyor öldürmekle tehdit ediyor can güvenliğimden endişe ediyorum dedi. polisin umrumda olmadı. her zaman olmuyor mu böyle şeyler bu ülkede. ne biçim bir yer oldu burası. ne ahlaksız, yetersiz, duygusuz insanlara dönüştük. kim bilir her gün kaç tane olay oluyordur böyle kaç tane kadın ölüyordur. ne diyeyim ki. suçluyuz hepimiz.

o adama ne yapılırsa yapılsın, o çocuğa ne söylenirse söylensin artık boş. geriye vefat etmiş bir anne, yalnız ve depresif bir çocuk kaldı. o çocuğa bişeyler yapabilmeyi çok isterim. ama kim ne yapabilir ki? hangi psikolog onu avutabilir? hangi dua acısını dindirebilir? insanlardan bıktık gerçekten robotlar gelsin siktirip gidelim bu dünyadan.

söyleyecek çok şeyimiz var ama dinleyen yada umursayan olmayacak hiç bi’ zaman. bu ve buna benzer olayların sonu gelmeli artık. kimsenin annesi, kız kardeşi yada sevgilisi yokmuş gibi davranmaları davranabilmelerini anlamıyorum. kendi kız arkadaşıma davranışlarımda hep kız kardeşlerim geliyor aklıma ve daha ayrı bi özenle dikkatle davranıyorum ben ama bu hayvanların bu psikolojilerini anlamak cidden imkansız.

vakti zamanında burada başlığı açılan vahim bir olay için, "cehaletin iyi niyetinin bile işlevsiz olduğunun kanıtı." demiştim. şimdi de aynı şeyi söylüyorum. zira; link - 1 link - 2 not: (#2210954)

bir sene önce bugün çocuğunun gözleri önünde boğazından kesilerek öldürüldü. “anne lütfen ölme” çığlığını unutmayın. kadın cinayetleri politiktir

Gece aniden uyanmış, Twitter'da yine en üstte bir kadın ismi görmüştüm. Hayır bu saatte böyle bir haber istemiyorum, diyerek telefonu bile kapatmıştım ama yarım saat bir saat kadar aklımda kadının ismi dönüp durduğu için açtım o videoyu. Sabah kadar kadının çığlıkları kulağımdaydı. Aylar geçse de üzerimdeki etkisi hâlâ aynı. O kadının sesi hâlâ kulaklarımda, adı hâlâ içimi ürpertiyor. Ya biz okumaya görmeye dayanamıyoruz, insanlar bunu yaşıyor. O 10 yaşındaki kız kim bilir şu an ne haldedir, nasıl atlatır bu durumu? Küfür etmeyi de hiç sevmem ama böyle durumlarda asla kendime hakim olamıyorum. Dilerim en kısa zamanda 'gerçek' adalet yerini bulmaya başlar.

unutmayacağız